KOMENT E ANALIZE PER REALITETIN SHQIPTARE

[i]
_______Ta shohesh realittin ne sy______koment per qejfin tim.....
.
Shumëkush ka provuar ndjesinë e mbrapshtësisë në Shqipëri: ndjesinë këmbëngulëse se gjithcka shkon mbrapsht e do të shkojë mbrapsht në këtë vend. Është dicka si një gjendje e trazuar psikologjike (për të mos thënë reaksion shpirtëror), që nuk mund të shpjegohet pa marrë parasysh ambjentimin dhe aprovimin e kobshëm të njerëzve me ngjarjet e këqija të ditës…
--Shpërthen Gërdeci, vriten minatorë, ndodhin përmbytje,shemben pallate e shemben fshatra nga natyra(Synej e Kalaj) e nga shteti(Jala),varfërohen njerëz, ndodhin cudira, por asgjë nuk ndryshon dhe ndjesia e mbrapshtësisë është aty, e pranuar si një kostatim, në atmosferë, përzier me klimën e pistë; pastaj, shkelet kushtetuta, ndërpritet energjia, shteron uji, ndotet ambjenti, vidhen pasuritë, vidhen zgjedhjet, shkatërohen normalitete, shpresa,ardhmëri, përpjekje, dhe pershtypja e përsëritur se një mallkim i padukshëm nderet aty, mes jetëve të thjeshta e të trishta të shumicës.. për të na kujtuar se ndjesia është aty, e pandryshueshme si shpejtesia e drites… Falë kësaj ndjesie dhe këtij ambjentimi, duket sikur edhe ndodhitë thjeshta të ditës i shoqëron tjetër gjë, jo llogjika civile e gjërave por një mister, një djallëzim, një mosshpjegim, një tersllëk, një zallahi e zezë kundër arsyes që ndikon jetën shqiptare në cdo ambjent, koncept, zhvillim, përsiatje, përpëlitje dhe në cdo aventurë…gjithashtu…
Gjithcka duket qartë, shkoqur, dhimbshëm e zhgënjyeshëm njëlloj si më parë.., Fabrika që digjen nga istalimet elektrike jashte sigurisë, me tela si fijet nervore të një të sëmuri në pikën e fundit, por edhe shtëpi që digjen me gjithë gjallesat brenda, sisteme arsimore qe nuk sjellin dije as mundësi, drejtora pa shkollë, mesues pa dipllomë, profesorë seksomanë, shpesh edhe hajdutë, drejtuesa më shumë militantë se mediokër, projekte krimesh financiare.. e njerëzore, vrasje misterioze në sfonde ngjarjesh misterioze, asfalte te prishura pa u inaguruar akoma, infrastruktura të shkatëruara, qytete katrahurë, plehra të rrezikshme dhe higjenë imagjinare, ndërtime massive, pa lejë, pa fantazi, pa respekt per ambjentin publik, dhe pastaj dështime prodhimesh bujqësore, nga ana tjetër, prodhime të rrezikshme dhe ushqime të rrezikshme, dështime të tjera, personifikime të tjera dështimesh të tjera fillim e mbarim, në skajet e cdo realteti, në limitet e cdo perceptimi dhe iluzioni…
Pasojat pra janë aty, në dritën e diellit…
Shpesh duket sikur mungojnë shkaqet e ketyre pasojave dhe mungon shpjegimi i mungesës së tyre.. Nganjëherë shkaqet shfaqen virtualisht, por në një kufi të ri pamundësie interpretimesh dhe shpjegimesh.. Kjo pamundësi është një dhimbje kolektive.. Për shumë qytetarë ekziston një dilemë. Përse gjithë kjo mbrapshtësi? Komuniteti është kalitur me instiktin e barazize, cka i shtyn turmshëm njerëzit të krahasohen, dhe këtu fillon dhimbja…e re. Sepse pasqyra e ndërgjegjies kombëtare është hakmarëse…jemi thjesht një pasojë.. jemi fatkeq,jemi të dështuar,nuk mund të sistemojmë jetën tone,ta rregullojmë atë dhe nuk jemi aq të civilizuar sa të tjerët, dhe fqinjët na shikojnë si inferiorë..
Shkaqet nuk duken,nuk dihen..,përgjigjie nuk ka. Kulturat fqinje janë modele sensibilizuese dhe shtytëse, por në to rrezëllen edhe sarkazma.. Në përballjen me ta paaftësia jonë shndrit lakuriq.. S’na mbetet vec të jemi krenarisht të mohuar dhe sidomos krenarisht të paaftë për të rregulluar punët tona, sistemet tona, investimet tona, edukatën tonë, civilizimin tone,politikën tonë dhe jetën e të vegjëlve tanë…
Dhe ky realitet, provokon pikërisht atë, mbështjellësen aurorë të pasojave të mizerjes, ndjesinë e trishtë, ndjesinë e ftohtë, ndjesinë e pafuqisë, pikërisht atë, ndjesinë e hidhur të mbrapshtësisë…
Shumëkush mund të supozojë se katrahura monumentale në këtë vend është pasojë e rastit, e fatit të keq që e yshti këtë komb te jetë i zvaritur në një histori të vështirë tranzicioni..,. ku ka patur pak heronj e ca më pak mëndje të shquara.. Të tjerët fantazojnë alegori dhe metafora të përsëritura, për të kuptuar shkaqet e mizerjes popullore, dhe kushedi, ata që mbetën, mbase besojnë te kundraligji, te hapësirat e abstrksionizmit spekulativ të marronistëve, te pasojat e pasojave që ishin të tilla qysh në vigjilje…

vazhdim per qejfin tim ......
.
..Varfëria e skajshme e shumicës,iluzionet e humbura të rinisë së papunë,, morali i keq i qytetarëve, ndërgjegjiet e vrara të hallexhinjve, bizneset e lodhura,institucionet e mbryllta, ,shuarja e frymës,tërheqja, nënshtrimi,vjeshta e përsëritur e dëshirave, shkollimi i vrazhdë,mosshkollimi,stresi i bukës së gojës,sëmundjet e shtuara,shpërfillja,pasiguria e jetës, të gjitha këto janë të dukshme dhe të mjaftueshme për të vërtetuar boshllëkun e pamatë që sjell kjo mungesë… Nën këtë presion dëshpërimesh,,mes kësaj makutërie,duket sikur morali i trazuar shqiptar është kthyer nga parametër shoqëror,në një ngërc gjenetik,për të cilën askush nuk mund të dijë nëse jemi ende në kohë për ta riparuar. ….Ndaj kjo analizë nuk ka vrasje ndërgjegjie në prezantimin e guximit për të thënë se shoqëria jonë,e pare edhe nga larg,edhe nga afër, është në një krizë të përgjithshme,,cka metaforikisht përmbledh perceptimet qytetare ne konkluzionin se lekura jonë duhet të përballojë stuhitë e mëdha përpara..
Mbi këtë krizë qëndron një “Pse?” e supozuar, gjëmuese dhe primitive për gjithcka,pas të cilës “pse’-të e vogla vijnë pambarim.
........Atëherë,pse jemi ndëshkuar të jetojmë në rrumpallë dhe mbrapshtësi?
Përgjigjia është e thjeshtë,si lojë fëmijësh.Atë mund ta gjejmë tek Ligji universal i Shkakut dhe Pasojës. Sipas këtij ligji, asgjë nuk ndodh rastësisht. Për cdo pasojë ka një shkak të mirëqënë.
.........Nëse kriza është pasoja,shkaku kush është?
Mjafton gjithashtu fantazi fëminore për tu përgjigjur përsëri thjesht:: është aktiviteti,por edhe perceptimi njerëzor. Shoqëria është kjo që është,jeta është kjo që është,sepse njeriu shqiptar nuk ka bërë ose ka bërë ato që ka bërë,dhe sepse në jetën e tij kanë ndodhur ato që kanë ndodhur. Pra kriza nuk është rastësi,as fatkeqësi,por është pasojë e aktivitetit të njerëzve. Si komunitete të organizuara,përfaqësimi publik i këtyre njerëzve realizohet nëpërmjet pjesëmarjes politike,me partitë politike,me qeverine,me parlamentin,me institucionet shtetërore,me shtetin.
..Pikërisht sepse funksionimi i gjithë këtyre është në krizë,shoqëria është në krizë.
........Atëhere,”Pse”-ja e madhe merr thjesht këtë përgjigje të madhe. Ka një krizë të hatashme,sepse shteti dhe politika,istrumenti njerëzor i krijuar për ta shpëtuar shoqërinë nga krizat dhe hatatë e mëdha,,është vetë në mes të qametit..
........Por pse politika e shqiptarëve është në krizë?
..Politika është në krizë,sepse politikanët e zgjedhur janë në krizë,por edhe zgjedhësit janë në krizë!
.........Pse politikianët nuk janë në terezi??
..Ata janë në krizë,sepse mbase janë të paaftë, të këqinj,të zgjedhur gabim ;sepse mbase janë të pacivilizuar,mbase janë të korruptuar, hajdutë, mediokër,të lodhur,të pandershëm,të pasinqertë,kriminelë, gojëhapur, barkmëdhenj, përtacë,pordhamanë, qullacë,e gjithë cka fjalori.
.........Por pse zgjedhësit e tyre janë në krizë?
..Sepse ata janë shkaku që janë zgjedhur pikërisht këta politikanë të epituar;sepse vetë kanë lejuar të gënjehen prej tyre,duke i besuar kokëulur e veshëvarur,sepse nuk e vlerësojnë si duhet pushtetin e votës së tyre dhe besojnë premtimet që mbeten premtime dhe i besojnë sërish,dhe votojne sërish ata që premtojnë premtime të premtuara për të mos u mbajtur kurrë;,sepse zgjedhësit punojnë pak për të kuptuar shumë,për tu ngritur më shumë,sepse zgjedhësit kanë një prirje vetëmohimi dhe vetëmënjanimi përballë ngjarjeve ku luhet fati i tyre.
....Atëherë,përse politikanët janë këta që janë,dhe shoqëria është kjo që është,dhe të dyja në përfaqësim rezultojnë katranosur në krizë dinjiteti dhe në një dëshmi realiteti të ashpër për paaftësi popullore në regullimin e punëve të veta.
Këtu ze fill një lloj ngërci në krizë. Jemi të aftë ne shqiptarët të vetëqeverisemi? Jemi të aftë të vetmenaxhohemi,të rregullojme punët tona,dhe punët e ardhshme të fëmijëve tanë? A jemi të aftë ne shqiptarët të futim zhvillimin tonë në shinat e caktuara nga vetë Ligjet e hershme të Krijimit?
......... Në qoftë se po,pse nuk ndodh?
......... Nëse jo,cduhet të bëjmë?
Do të shpresojmë natyrisht të parën,perndryshe do na duhej të mërrnim një “qeveri me qera”,ashtu sic shpresojne disa te pa shprese.-.
..Atëherë,derisa jemi të aftë si menaxherë,pse nuk menaxhojmë si duhet përparimin tonë dhe ndodhemi mes krizash?
..Sepse jemi të këqinj? Sepse kemi më pak virtyte se vese? Sepse nuk na pëlqejnë kushtet dhe rrethanat për të cilat vetë jemi përgjegjës dhe askush tjetër nuk ka asnjë faj për ato?
..Në fakt,dilemma jemi të këqinj apo jemi të mirë,jemi viktima të fatit apo kushtet na bënë të tillë,kështu edhe ashtu, këto janë interpretime naïve… Për fat të mirë,zhvillimi nuk ka të bëjë me këtë…
...(Mund të ketë grupime plot me të këqinj,të cilëve punët ju shkojnë vaj dhe anasjelltas)…
Unë bëj pjesë në grupimin e atyre që besojnë tek intelekti gjenetik i shqiptarëve,pra tek aftësia e tyre.. Lajmi i mirë është se ndonëse të rrallë,mes nesh ka njerëz të suksesshëme të mbrekullueshëm,,me personalitet të paparë,biznesmenë e intelektualë,që kanë prekur endrrën me vullnetin e tyre.,, duke sfiduar terenin, kushtet,presionet,ambjentin,pjesë e të cilëve janë..
...Atëhere,paskemi njerëz të aftë,përse nuk i ftojmë ata të drejtojnë.. Sepse duhet vullnet për të ndryshuar menaxherët e vjetër!..duhet te duam! Të duash është fuqia e parë thotë Hygoi.. Por,nëse duam të ndahemi nga menaxherët e vjetër, duhet të ndryshojmë edhe zgjedhësit. Nëse të parët,si klasë që votohet,është e lehtë të ndryshohen me vota të mencura njerëzish të mencur,zgjedhësit nuk mund të ndryshohen. Janë ata që janë! Ateherë,duhet dalë nga ky ngërc. Nëse nuk mund të ndryshohen zgjedhësit,e vetmja gjë që mbetet është që ata të mund të civilizohen,të emancipohen,të shkollohen,të edukohen,të mencurohen,të ligjësohen,pse jo,edhe të pasurohen. Kur themi të ligjësohen, kemi parasysh krijimin e vetëdijes qytetare për respektimin e ligjit..edukimi dhe respektimi i ligjit!,,Por që të ndodhin këto, duhet investuar për to pasi të ndryshohen përsëri politikanët,shkelësit këmbëmëdhenj të rregullave,, shembulli i tyre i keq,politikat e tyre,reformat e tyre, drejtuesat,menaxherët,fatlumët, monarkët, bythëmëdhenjtë, thonjpaprerët, salcanikët, fytyrlyrosurit, dhjamanikët,pra kollarexhinjtë e vjetër,e të zëvendësohen me të tjerë,me të rinj,me të mencur,me dashamirës,me njerëz të sinqertë,me ata që “duan” dhe do përpiqen të bëjnë ca punëra të mira për të mirën e përbashkët.....
.
.
per qejfin munde te vazhdoj deri ......

A mund tu besojme sot servileve te demokracise..?

Servilët pseudo - demokratë shkojnë nga fryn era. Me pak fjalë flasim për mbetjet e dikurëshme komuniste të cilët vendosën që pas rrëzimit të regjimit komunist, të ndryshojnë drejtim. Sigurisht, janë po të njëjtët të cilët ngrinin dolli në emër të diktatorit Hoxha, për të mos thënë që puthnin dhe tokën ku ai shkelte se këmbët nuk u’a linte aq lehtë diktatori. Regjimi komunist, i la shume plagë shqiptarëve, sigurisht që rekordin e thyen mbetjet e tij pas 1991. Patjeter, që në këtë arritje kolosale ndikoi dhe përvoja 45 vjeçare që pseudo - demokratët aktual i shërbyen më së miri. E çuditshmja është se të gjithë këta qe sot e rrahin gjoksin si Europianë, pse nuk guxuan të hapnin gojë atëherë?! Apo u interesonte kolltuku i rehatshëm dhe shtresa shoqërore që i përkisnin? Ata që me të vërtetë kanë të drejtë të shprehin urrejtje dhe neveri ndaj udhëheqjes së hekurt, janë vetëm ata të cilët kanë humbur nëna, baballarë, vëllezër dhe motra në burgjet e atëherëshme. E vërteta është se Shqipëria ka qenë një vend i izoluar me pjesën dërrmuese të popullsisë analfabete, por falë disa hapave të komunizmit një pjesë e tyre arriti të mësoje të hedh firmën e vet. Pse jo, dhe disa nga këta që sot e shajnë nëpër gazeta, duhet të ndezin një qiri në emër të Hoxhës pasi u mësoi shkrim dhe këndim. Gabim i pafalshëm i diktaturës ishte izolimi nga bota. Me këtë mënyrë nuk e la popullin të zgjedh, të avancoj, të shpreh kritikë personale etj. Tjetër problem serioz, nuk ekzistonin parti politike, ishte veç një, d.m.th dhe zgjedhjet që realizoheshin kishin më shumë pamje sipërfaqësore. Nëse Hoxha qëndroi 45 vjet në fronin e diktaturës, askush nuk e di nëse ishte zgjedhje e popullit, apo thjesht një “vendim i konservuar”. Thanë se Hoxha i vuri vijë fesë. Kjo është e vërtetë por të paktën këtë e bëri për të gjitha besimet fetare, dhe jo vetëm për të krishterët. Hoxha ishte mysliman Gjirokastrit, madje dhe pasardhës hoxhallarësh, por jo ky fakt nuk e lejoi të mbështeste xhamitë dhe të refuzonte kishat. Qëndrimi i tij ishte i barabartë përballë çdo religjioni. Padrejtësia më e madhe e Enver Hoxhës ka qenë lufta e klasave, nëse dikush kishte mendim të kundërt në lidhje me mënyrën e qeverisjes së tij, automatikisht ndëshkohej. Por e keqja nuk ndalonte aty, pasojat përfshinin fise të tëra, duke i persekutuar dhe dërguar në zona të prapambetura të veriut, duke iu refuzuar njëkohësisht dhe të drejtën e studimit. Ai njeri që nuk dëshiron demokracinë, thjesht nuk është njeri. Por si e konceptojnë disa demokracinë? Duke ringjallur hijen e diktatorit Hoxha, apo thjesht duke luajtur me ngjyrat e ylberit? Në fakt këta pushtetarë janë më komunistë se ata të vetëdeklaruarit. Demokracia sjell paqe, liri, rend, kulturë etj. Po a i gëzojmë ne si qytetarë shqiptarë këto të drejta?! Ku janë? E vetmja gjë që shikojmë janë pseudo-politikanët të cilët marshojnë lartë e poshtë duke shkundur pluhrin e mundshëm të këpucëve. Postet kyçe i kanë zabtuar fëmijët, gratë dhe dashnoret e rradhës. Ndërsa populli i varfër ka mbetur në mëshirë të zotit, turp i botës por jemi katandisur si parahistorikët ata me kandil ndërsa ne me qirinj akoma. Spitalet në fazën e fundit, lëre një pjesë te pseudo mjekëve me diploma me ngjyrë politike. Mos të rëntë halli, se siç i themi dhe ne andej nga anët tona të mori lumi me trungje. Premtimet? Më të mëdha se vetë mashtruesit, kur vjen koha për të vjelë votat, të sjellin parajsën në tokë. Ne fakt bëjnë të kundërtën sjellin ferrin! Sa krime bëhen çdo ditë? As vetë se dime!!! Nga të gjithë ata që përfundojnë në qelitë e errëta, sa prej tyre e vuajnë dënimin që meritojnë?! Matematikisht, vetëm ata që s’kanë para se gjithë të tjerët një tur të shkurtër bëjnë e asgjë më shumë…Rikthehen në gjirin e ngrohtë kriminal. Nuk e kuptoj arsyen përse ata që vrasin mos të marrin të njëjtin dënim? Më pak e vlefshme është jeta e atyre që sot prehen nen toke. Sot njerëzit vrasjen e kanë kthyer në lojë. Eh pse çdo na bëjnë thonë?! Do shkojmë ca kohë në kamp pastaj do rivazhdojmë programin tonë. Pseudo-demokratët e shajnë komunizmin për arsye të njohura, këtu lind pyetja ju si demokratë çpo bëni që ta rindërtoni këtë shtet të shkatërruar? Thoni se Hoxha e udhëhoqi Shqipërinë për 45 vjetë, dhe ju që po afroni rreth 20 të tjera, c’keni nxjerrë në dritë?!…Mos ndoshta dhe ju ricikloni të njëjtën metodë qeverisjeje, por thjesht me tabelë tjetër?! A nuk është çmenduri që gjasme themi se jetojmë në një shtet demokrat, por kur vjen puna të kërkojmë një vizë për arsye shëndetësore dhe jo turistike, na përplasin portën në fytyrë?!…


...mendojme qe te vazhdojme ne se vazhdohet keshtu me kete pjelle te felliqur te kombit.....

shume ke shkru mer: me pak fjale ja dilje mbane